Tespih

Umutlar, elimde tespih tanesi gibi.

Renkli pırıl pırıl çektikçe şaklayan, parlayan.

Üst üste ekledikçe artar sandığım, her sanışta başa sardığımmış meğer.

Tespih bu ilerler mi dön dolaş yine başa gel der.

İlgiyi sevdikçe çekilmek ister.

Çekmeye mecali olan devam eder, olmayan pes eder.

Sonra kopar taneler, saçılır uçsuz bucaksız göklere.

Birleştiremezsin, bulamazsın giden taneleri.

Biri eksiktir muhakkak.

Boşluk kalır aralarda.

Yarım tespih anlamını yitirir mi? Tıpkı yarım kalan yaşanmamış yaşam gibi…