Korkuyorum

Neden korkuyordum, köklerim sevdayla sulanırken.

Güneşin ışıkları eğik gelmeye başlayınca mı gelirdi sonbahar?

Bu muydu korkum?

Yağmur çok şiddetli yağınca, söker miydi köklerimi,

Yoksa dalgaların hırçın sesi miydi? korkutan.

Belki bir şimşek çakar,

Gök gürler duyamam korkumun sesini.

Bekledim, bekledim belki dedim ama

Belkiyle de olmuyormuş.

Sonbahar kendini tamamlayınca anladım.

Korkmak bir bahaneydi güçlenmek zor olan.

Bahaneler korkuya kalkan ama yine de korkuyordum,

kalkanın ardında kalmaktan.

Kapattım gözlerimi, köklerim sağlam eğdim başımı bekledim.

Beklemekti korkunç olan.

Suyun şiddeti, gölgenin dehşetli görüntüsünü andırdı.

Bakmasam da hissettim köklerimde ki sızıyı.

Yüzün varsa yüzleş dedim, kaldır başını mecalin yok direnmeye.

Fırtınaya ve dalgaya, eğik gelen güneş ışığına.

Yan o zaman, yeniden doğana kadar korkmadan…