Kuyu

Biten bir sevdanın sürgün yemiş ayağıyım
Köklerimden toprağımı,
gökyüzümden güneşimi çaldılar.
Bütün kuşları Kaf Dağı’nın ardına sürdüler.
Çatlamış bardakta su biriktirmeye çalışıyor gözlerim.
Nafile feryatlarımın sesi kısık, yankısı yok.
Madem çatlayacaktın koşarken dolu dizgin,
Neden çıkardın sevdayı kuyudan…